Casshern jest filmową adaptacją, 35-odcinkowej animowanej serii pt. Neo-Human Casshern, po raz pierwszy wyemitowanej przez telewizję w 1973 roku. Już rzut oka na okładkę płyty DVD daje nam mały obraz tego, co może znajdować się w środku - a mianowicie: samotny bohater, średnio rozbudowane love story i naprawdę DUŻA dawka efektów specjalnych, co czyni tą produkcję najlepszym filmem w historii azjatyckiego kina PA.
Po 50 latach nuklearno-biologiczno-chemicznej wojny Europy ze Wschodnią Federacją, powstaje Eurazja. Walka obróciła całą Ziemię w ruiny, a ok. 60% populacji zapadło na tajemniczą chorobę, na którą nie ma lekarstwa. Kiedy wydaje się już, że ludzkość skazana jest na powolną śmierć, dr Azuma rozpala w ludzkich sercach iskierkę nadziei. Chcąc wyleczyć swoją chorą żonę Midori, opracowuje terapię neo-komórek, która pozwala na wyhodowanie części zastępczych dla człowieka, z komórek pierwotnych znalezionych u pewnej tajemniczej grupy etnicznej. Przeszczep tych części ciała, nie wiązał by się z ryzykiem odrzucenia przez ludzki organizm - co uczyniło by tą technikę idealną. Z prośbą o sfinansowanie swych badań, zwraca się do swojego rodzaju zgromadzenia/rady miasta. Mimo, iż nie otrzymuje poparcia, Azuma dostaje ofertę kontynuowania pracy nad cudowną technologią w bazie wojskowej.
W tym czasie Tetsuya - syn Azumy, postanawia wstąpić do wojska. Niestety ginie w trakcie próby ratowania płaczącego dziecka z rąk martwej matki, gdyż okazuje się, że dziecko było żywą miną-pułapką. Kiedy jego ciało zostaje przywiezione do laboratorium ojca, pioruno-podobna kolumna spada z nieba i przebijając dach placówki badawczej, wbija się w basen z neo-komórkami dr Azumy. W wyniku tego, znajdujące się tam ludzkie części ciała zaczynają się łączyć i powstaje ożywiona armia neo-ludzi. Przerażony widokiem "powstających zmarłych" Naito (człowiek nadzorujący przebieg badań), wszczyna alarm i nakazuje żołnierzom ich pozabijać. Zdezorientowani neo-ludzie próbują uciec przed rzezią, ale udaje się to tylko nielicznym. Midori, dowiedziawszy się o śmierci swego syna, jedzie zobaczyć jego trumnę i zwłoki, niestety w drodze jej samochód zostaje ostrzelany, a ona sama zostaje porwana. Azuma załamany śmiercią syna oraz utratą żony, postanawia ożywić Tetsuye wkładając go do basenu z neo-komórkami. W ten sposób Tetsuya staje się nadczłowiekiem.
Po reinkarnacji nasz główny bohater zapada w letarg, a dr Kozuki - przyjaciel dr Azumy - opracowuje strój, chroniący go przed przeciążeniem mięśni, wynikającym z jego nowej ogromnej siły. Ze snu zostaje wybudzony w trakcie próby porwania Kozukiego, który miałby zasilić grupę naukowców neo-ludzi. W ten sposób Tetsuya zostaje wciągnięty w walkę z nową rasą, jak również zaczyna się główny wątek fabularny filmu.
Od strony technicznej film poraża wręcz efektami specjalnymi. Pełno tu dynamicznych i efektownych, choć czasami zbyt chaotycznych walk, wybuchów, postaci robotów, a nawet jest jedna rozbudowana scena batalistyczna. Świat sprawia wrażenie narysowanego, przypominając nam, że jest to filmowa adaptacja anime - i zapewniam Was, że nigdzie indziej nie widzieliście tak pięknej postapokaliptycznej Ziemi. Przykładem majstersztyku ludzi odpowiedzialnych za C(omputer)G(raphics), są sceny pokazujące ucieczkę neo-ludzi przez las, walka Cassherna z armią robotów, czy choćby ostateczne starcie ludzkości z nową rasą. W filmie ciężko nie zauważyć dużej ilości cyrylicy oraz propagandowych plakatów, podobnych do tych, którymi oklejone były ulice w ZSRR. Armia ludzi raz przypomina troszkę niemieckich nazistów w maskach przeciwgazowych, a czasem armię Japonii z okresu II Wojny Światowej. Dodatkowo Casshern jest jednym z pierwszych pełnometrażowych filmów, wykonanych praktycznie w całości przy użyciu technologii greenscreen.
Jeśli chodzi o warstwę dźwiękową, to japońska wersja wersja DVD posiada ścieżkę dźwiękową w formacie 6.1, a europejska niestety tylko Dolby Digital 5.1. Na szczęście film nie został splugawiony na siłę wciśniętym angielskim, bądź polskim dubbingiem. W wydaniu Anime Gate jest oczywiście opcja włączenia polskiego lektora, ale można także obejrzeć film z oryginalnym japońskim "brzęczeniem" i polskimi napisami, co zdecydowanie polecam. Tzw. "theme song" samodzielnie napisała oraz skomponowała gwiazda j-popu Hikaru Utada. Muzyka z soundtracku, jak w prawie każdej japońskiej produkcji, buduje klimat filmu i świetnie wkomponowuje się w oprawę wizualną. Utwory są raczej spokojne z przewagą instrumentów smyczkowych, tylko przy walkach nabierają tempa, a wtedy można usłyszeć (choć niezbyt głośno) mocniejsze rockowo-industrialne brzmienia.
Casshern jest przepełniony wartką akcją - jednak nie przytłacza nas ona w taki sposób, żeby powiedzieć: "fajne mordobicie z nutką miłości". Seksu tutaj nie zobaczymy, chyba że wielkimi oczami wyobraźni, a fabuła jest dość rozwinięta - co chyba widać już po moim dosyć i tak okrojonym wstępie do głównego wątku fabularnego. Jako całość jest on raczej cięższą produkcją, przy oglądaniu której, dopiero używając mózgu odczuwa się jej cały potencjał. Film oznaczony jest w Anglii "czerwoną piętnastką", a u nas jest to kino młodzieżowe - czyli duży plus, bo mało jest produkcji postapokaliptycznych w tak niskim przedziale wiekowym.
Nie pozostaje mi nic innego, jak zagonić was do lokalnego sklepu z płytami w celu zakupienia własnej kopii Cassherna - bo uważam, że naprawdę warto! Film obejrzałem chyba cztery razy, natomiast moją kobietę doprowadził do łez wzruszenia - a to naprawdę bezcenne ;)
© 2010 Zrecenzował Dr Rectum