Plaga wampirów (Stake Land)
Produkcja: USA 2010
Reżyseria: Jim Mickle
Scenariusz: Nick Damici, Jim Mickle
Obsada: Connor Paolo, Nick Damici, Michael Cerveris, Kelly McGillis, Danielle Harris i inni
Muzyka: Jeff Grace
Zdjęcia: Ryan Samul
Czas: 98 min.

Akcja filmu Plaga wampirów rozgrywa się w świecie opanowanym przez tytułową zarazę zmieniającą ludzi w krwiożercze monstra. Trudniący się polowaniem na potwory wędrowiec przemierza postapokaliptyczne Stany Zjednoczone wraz ze swym młodym pomocnikiem. Szukają ostatniego bezpiecznego przyczółka ludzkości.

Plaga wampirów (swoją drogą, cóż za odkrywczy polski tytuł...) to film mocno zakorzeniony w nurcie kina niezależnego. Niestety nie przemawia to na jego korzyść. O ile jako kino drogi sprawdza się dość przyzwoicie, to już jako horror niekoniecznie. Napięcia w nim za grosz, przez co z założenia najbardziej emocjonujące sceny po prostu rozczarowują. I to nawet wówczas, gdy widz przyzwyczai się do obranej przez reżysera konwencji. Więcej gada się tu o wampirach niż z nimi konfrontuje. Jak to w kinie niezależnym.

Jest to irytujące, bo same potwory prezentują się całkiem nieźle. Bliżej im do tych z Od zmierzchu do świtu niźli z serii Blade lub Underworld. Nie wykorzystano jednak w pełni ich potencjału i na 'ładnym' wyglądzie się kończy. Niezgorzej prezentuje się także krajobraz Ameryki po zagładzie, pełen szczegółów, wszechobecnego brudu i trawiącej go degrengolady.

I właśnie o poszukiwaniu człowieczeństwa w głównej mierze traktuje Plaga wampirów. Bohaterowie zmieniają się wraz z przebytymi kilometrami, wyrwanymi wampiorom zębami i obserwowaniem stopniowego upadku cywilizacji. Rozkład wyższych uczuć, dominacja prymarnych odruchów, zdziczenie - to wszystko sprawia, że jeszcze gorszymi od wampirów antagonistami stają się ocalali ludzie. Refleksja ta jednak nie grzeszy głębią ani wysublimowaniem. Podobnie jak cały film, który można określić co najwyżej jako bardzo, bardzo średni.

Moja ocena: 5/10

© 2015 Michał 'Veron' Tusz