< POSTKULTURA | << KSIĄŻKI I OPOWIADANIA
Siergiej Antonow - Ciemne tunele

Okładka książki 'Ciemne tunele' Autor: Siergiej Antonow
Tytuł: Ciemne tunele
Wydawnictwo: Insignis Media
Tłumaczenie: Paweł Podmiotko
Data wydania: 2015
Liczba stron: 328
ISBN-13: 978-83-63944-83-4

Powieść traktuje o młodym, zbuntowanym anarchiście Anatoliju, który z obstawą będzie musiał zlikwidować tajne laboratorium wojskowe, gdzie ponoć tworzą syntetycznych ludzi. W sumie to nad-żołnierzy, odpornych na promieniowanie, którzy ponoć zagrażają światu.

No spoko, ale mam tu jednak malusieńkie ale. Jak ktoś, kto jest odporny na promieniowanie, nie jest odporny na kule do shotguna M180C2? Prawda? Że nie wspomnę już o innych rodzajach broni... Na promieniowanie to mogą się uodparniać grzyby w Zonie, a nożem je zetniesz.

Książka przenosi perypetie jednego człowieka, do świata stworzonego przez innego autora, stąd przy takim założeniu nie mam się do czego przyczepić. Postacie w Ciemnych tunelach zostały bardzo ciekawie i zgrabnie opisane. Nie powoduje więc to u mnie żadnych negatywnych wrażeń. Niesmak pozostawia za to koncepcja eksperymentu i tajnego laboratorium, opierająca się na tezie, że pochodzące stamtąd istoty są zagrożeniem dla ludzkości. Tak, jakby autor chciał mi wmówić, że banda "syntków" (nawiążę do ostatniego Fallouta) jest w stanie pokonać ludzi, tylko dlatego, że ma odporność na promieniowanie

To teraz bardziej subiektywnie. Tak, da się. Książka mimo całego tragizmu, otoczki Metra i w ogóle o, jezusmaryja, apokalipsa - uwaga - jest przepełniona humorem. To znaczy tak mi się wydaje, że autor wplótł bardzo dużo zabawnych dla czytelnika akapitów. Hmm... chyba, że to nie dla każdego jest zabawne. Nieważne.

Ciemne Tunele porównałabym trochę do W pustyni i w puszczy Sienkiewicza. Przygoda, krew, zło i nieznana ziemia, a jednak na koniec będziesz uprawiać seks z - prawie że - siostrą...

© 2016 Dorota 'Dorka' Sikorska

< POSTKULTURA | << KSIĄŻKI I OPOWIADANIA